سه تار که در دسته بندی سازهای زهی و مضرابی قرار میگیرد یکی از سازهای سنتی موسیقی ایرانی است. اولین نمونه های یافت شده از این ساز مربوط به سال ۱۲۰۰ هجری قمری بوده است. البته در آثار سفالی پیدا شده در شوش که قدمت آنها به حدود چهار هزار سال پیش بر میگردد نیز، نشانه هایی از وجود سازی از خانواده ی سه تار پیدا شده است.
سه تار جزو سازهای ملی ایران و متعلق به فرهنگ عمومی ایران است و نه سازی قومی. در گذشته این ساز بیشتر بین افراد طبقه ی مرفه و اشراف و اعیان رایج بوده است، اما در دوره ی قاجار، میرزا عبدالله فراهانی که از اساتید چیره دست موسیقی محسوب میشود، شروع به آموزش سه تار به عموم مردم کرده و آن را به سازی متداول بین همه اقشار تبدیل کرد.
ساز سه تار به دلیل نواختن به ظاهر آسان، تبدیل به ساز دوم نوازندگان، مخصوصا نوازندگان تار شده است.