تنبک، سازی که به نام‌های دمبک، دندونک یا ضرب نیز شناخته می‌شود، از قدیمی‌ترین سازهای کوبه ای ایرانی است. از دیدگاه سازشناسی نیز تمبک که سازی پوستی است و در دسته‌بندی طبل‌های جام شکل قرار می‌گیرد. سازهایی مثل داربوکا که متعلق به کشورهای عربی و ترکیه است و ساز زیربغلی افغانستان، از دیگر سازهای این دسته‌بندی هستند.
نوازنده با انگشتان دست و گاهی با مضراب، با ضربه زدن به پوست صداهای مختلفی از آن تولید می‌ کند. ساز تنبک در انواع مختلف موسیقی ایرانی، از جمله ردیف دستگاهی، موسیقی سنتی، فولکلور و پاپ کاربرد دارد.
تمپو، ساز کوبه ای است که به آن دایره نیز گفته می شود و شباهت زیادی با تنبک دارد. تمپو در طول تاریخ در فرهنگ های مختلف مورد استفاده قرار گرفته است و امروزه نیز یکی از محبوب ترین سازهای کوبه ای در منطقه است. قدمت تمپو به حدود ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح تخمین زده می شود و خاستگاه آن به خاورمیانه و شمال آفریقا برمی گردد. تمپو در طول تاریخ در فرهنگ های مختلف مورد استفاده قرار گرفته است و امروزه نیز یکی از محبوب ترین سازهای کوبه ای در منطقه است.