ویولن ساز زهی آرشه ای است که نقش آن چه در ارکستر بزرگ چه به طور جمعی و انفرادی بسیار پر اهمیت است که آن را شاه سازها می نامند.اصالت این ساز به ایتالیا برمیگردد و، معمولا برای موسیقی کلاسیک غربی و موسیقی جاز استفاده می شود.
جنس این ساز از چوب است و وزن سبک و اندازه کوچکی دارد. ویولن‌ها دارای اندازه‌های مختلف برای سنین مختلف میباشند.
ویولن با آرشه که در دست راست نوازنده قرار می‌گیرد نواخته می شود و معمولا در شانه چپ قرار می‌گیرد.
آرشه شامل یک چوب است که به دو سر آن موی دم اسب وصل است. صدا هنگام کشیده شدن آرشه به سیم‌ها تولید می‌شود.
انواع ویلن:
ویولن آکوستیک یا کلاسیک: ویلن سنتی که برای مبتدیان مناسب است
ویولن الکتریک: ویلن الکتریکی از خروجی سیگنال الکتریکی استفاده می‌کند و برای نوازندگان پیشرفته مناسب‌تر است و معمولا در اجرای زنده استفاده می‌شود.
ویولا:شبیه ویولن های آکوستیک است و نوازنده در هنگام نواختن مثل ویولن آن را روی شانه چپ قرار می دهد. این ساز از ویولن بزرگتر است و میدان زیر و بمی اندکی پایین تر از ویولن دارد. این ساز صدایی غنی، نافذ، تیره، آرامش بخش و سبک دارد.
ویولن سِل:این ساز روی شانه نوازنده قرار نمی گیرد و اندازه بزرگ دارد . نوازنده برای نواختن این ساز، نشسته و آن را روی پایه ای در انتهای آن روی زمین و بین دو پا های خود قرار می دهد . دسته ویولن سل بالای شانه چپ نوازنده قرار می گیرد و نوازنده آرشه را به صورت افقی روی سیم ها می نوازد.
کنترباس (دابل باس): بزرگترین عضو خانواده سازهای زهی آرشه ای است که برای نواختن آن نوازنده ایستاده و ساز را در کنار خود می گیرد و به گونه ای که دسته آن بالاتر از شانه سمت چپ نوازنده قرار می گیرد و آن را مانند ویولن سل با کشیدن افقی آرشه روی سیم ها می نوازند.